De Easter regatta geeft me nog steeds gemende gevoelens: de eerste keer met dichtgeknepen billen de voor-de-windse rakken proberen te overleven, maar een volgende keer genoten van de immens sympatieke Tony en Anna, waarbij ik hun voorraad chili-con-carne mocht nuttigen in hun camper (in tijden dat Corona nog bier was).
Plichtsbewust als altijd bereid ik me zo goed als mogelijk voor op een week-endje Holland, contacteer ik de havenmeester ivm overnachting, en krijg mijn tweede twijfel (post-corona weet je) als blijkt dat kleedkamers (niet zo erg) en douches (een beetje erger) niet beschikbaar zijn. Maar goed, ik slaap alleen in mijn auto, een geurtje meer of minder mag de pret niet drukken. Minder leuk is dat het sanitair blok ’s nachts achter de hekken staat, waar je met je plasje niet bij kan zonder pasje. Gelukkig is er terug een supervriendelijke havenmeester om me een sluip-ingang te tonen, de 2de nacht ben ik dus wat geruster.
De Contender klasse is toch een klasse appart. Voor deze wedstrijd 5 nationaliteiten: naast een belg, een coole italiaan, een sympatieke brit, een armade duitsers, ook nog een handvol hollanders. En bijna de hele ‘camping’ wordt ingenomen door de Contenders, met een show van blitse campers (lees het verslag van Dirk Muller maar, ook voor het gedetailleerde wedstrijdverslag). Zelfs Walter heeft tegenwoordig een Van. Gelukkig is er nog Jorg, die ook in z’n auto slaapt, of ik kreeg complexen.
De ochtenden waren fris, maar het was zalig wakker worden met het getwinkel van de vogels en het getinkel van lege flesjes bier die terug in hun bak werden gestoken.
De weersvoorspelling was gunstig (voor mij) met licht weer (soms iets te licht) en geen regen. Daarvoor kan je al eens een verplaatsing maken. Ik vermoed dat niet iedereen akkoord gaat met mijn interpretatie van gunstige wind, maar 10kn vind ik beter dan 25kn.
Over de wedstrijd zelf kunnen we kort zijn, deze was super spannend. In een iets meer uitgebreide versie van het verslag, kunnen we het volgende zeggen:
Dag1: licht weer, 10 kn of minder, trapezium parkoer (op langs rechts van een eiland, terug en op langs de andere kant van dit obstakel. Zoek de zeilinstructies maar op, voor ons werden ze niet gewijzigd (voor de andere klassen wel, maar Contender zeilers zijn niet zo moeilijk). Start na de FD, en voor de Finnen, die het niet altijd doorhadden dat op de startlijn gaan liggen terwijl een andere klasse moet starten, niet altijd supersympatiek is.
Mijn strategie was meestal zoveel mogelijk naar rechts, en ondertussen de shiften nemen. Dat bleek helemaal niet zo slecht uit te vallen, ik zat meestal nogal vooraan bij de eerste in-de-windse boei. Het stukje reach en voor de wind bleef een loterij, meestal kwamen de hele vloot terug bij elkaar (tot mijn grote frustatie). Het tweede kruisrak (naar de finish) mocht best op de zelfde manier gevaren worden, maar dat vergat ik regelmatig.
Eerste race nipt 2de na Dirk, ik vermoed omdat zijn boot net iets langer was. Op dat ogenblik best tevreden met het resultaat, maar later zou blijken dat het doorslaggevend was voor het algehele resultaat.
De volgende races werden gekenmerkt door wisselende velden, eigen aan de zwakke wind, wat maakt dat een voorsprong nooit zeker was, en een achterstand snel kon worden goedgemaakt.
De 4de wedstrijd waren de goden in mijn voordeel. Eerste na het eerste kruisrak, met een goeie voorsprong, en dan mijn eigen wind gekregen waardoor de voorsprong groter en groter werd. Een eentje, het aankomst schip was zelfs nog niet klaar, maar de voorsprong op Dirk was groot genoeg voor een zekere aankomst, zelfs ondanks (weerom ☹) een kapseis. Zalig gevoel, mag wel eens meer gebeuren.
Een puntje ter verbetering dus: roll-tacken is snel in licht weer, maar dan moet je wel zorgen dat de trapeze losgehaakt is. En dat was 2x niet in orde, dus 2x in het nat. Waarom?
Nadeel van zo vooraan te eindigen : je bent als eerste terug aan wal, en kan dan iedereen helpen om z’n boot uit het water te krijgen. Maar graag gedaan hoor, dat heb ik gerust over voor winst!
2de dag zelfde omstandigheden, wind iets lichter, en wat gedraaid, maar het wedstrijscenario bleef gelijk. Het parkoer voor de andere klassen werd nog wat aangepast, waardoor ons laatste kruisrak nogal samenviel met deze van de FD. Dit kon het resultaat nogal eens beïnvloeden, hun enorme lappen stof zetten je zo uit de wind.
Race 5 begon terug super goed voor me, echter op het benedenwinds rak liep de armade aan duitsers me terug in. 3 boten gaan dadelijk overstag, waardoor ik wel moet volgen (de linkerkant), en de 4de (Dirk) met de eer gaat lopen langs de rechterkant.
De volgende races geven terug kansen aan iedereen, zowel voor de zwaar- als lichtgewichten. Spijtig dat Tony een heel goeie positie in race 6 zag wegvallen door een UFD, ik gunde hem zijn wedstrijd van harte.
De 4de race van de dag werd nog gestart voor de FD vloot, maar toen de wind helemaal wegviel zat het er voor ons op. Relax naar de haven, deze keer was ik niet bij de eersten.
Dag 3 bleek nog minder wind te geven. Wedstrijverloop bleef superspannend.
Voorbeeld in race 8: na paashaasje over lag Kees net voor me op weg naar de aankomst. Terwijl hij over stuurboord voor me langs gaat, gaat hij een paar meter te ver door alvorens overstag te gaan richting de aankomst, en ik mijn tweede eentje kan pakken met een meterje voorsprong (of was Kees zijn boot net iets korter?).
De laatste wedstrijd werd afgebroken toen we bij 1-2kn dobberden op het voor de windse rak, en we een welgekomen sleepje naar de haven kregen.
Het bleef spannend wachten voor het eindresultaat. Met 3 stonden op gelijke punten, maar Dirk had 3 wedstrijdjes op 1 gehaald, ik 2, en Wilfried eentje, waardoor het podium finaal bepaald was.
Het was een mooi WE, hopelijk komen er nog zo een paar.
Roel
BEL2724, maar blij lid van DCA